Woensdagmiddag belde Mette me op; het ging niet meer met Famke. Ze bleef maar ontroostbaar huilen, niet meer eten. Dus toen ben ik haar natuurlijk snel op gaan halen. Thuis viel ze na de borstvoeding totaal uitgeput in slaap. 's Avonds nog flink overgegeven, met veel slijm. De eerste nacht ging nog redelijk, een keer of 3 eruit, borstvoeding en weer slapen. Vanaf donderdag was ze echt ziek, koorts, heel veel huilen en slapen, bij voorkeur op mijn borst/ schouder/ arm. En maar rondjes met haar lopen. Vrijdag toch maar even naar de dokter. Gelukkig niets ernstigs aan de hand, waarschijnlijk gewoon een virusje (lang leve de opvang). Wel wat kinderparacetamol gekregen, om de koorts wat te drukken. Daar knapte ze afentoe wel wat van op. Justin was woensdag met zijn motorclub naar Bornholm vertrokken, dus ik stond er helemaal alleen voor. Vrijdagochtend had ik het daar wel meegehad, na 's nachts 5 keer mijn bed uit geweest te zijn, dus heb ik gevraagd of Justin een dagje eerder naar huis kon komen. Dat was gelukkig geen probleem. Zelfs met zijn tweeen was het nog behoorlijk zwaar. Zondag begon ze een beetje op te knappen, nauwelijks koorst meer en afentoe weer interesse om te spelen. Vandaag (maandag) gaat het alweer een stuk beter, ze kan weer wat meer lachen. Slaapt nog wel veel en heeft nog geen interesse in lekkere hapjes. Deze dagen zijn we toch wel dankbaar, dat ik nog borstvoeding geef, daardoor is ze niks tekort gekomen in de afgelopen dagen en hebben we haar ook niet heel erg hoeven te dwingen om genoeg te drinken. Het was een behoorlijke uitputtingsslag (gaat voor mij ook nog wel een week duren voor ik weer een beetje bijgekomen ben, denk ik), maar het is allemaal weer goed gekomen.
Groetjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten