Een kilo in drie weken!

Vandaag is de wijkverpleegkundige weer op bezoek geweest. Toen ze binnenkwam zei ze al dat ze goed kon zien dat ze flink gegroeid was. Dat bleek dan ook het geval: 3350 gram, bijna een kilo boven haar geboortegewicht en al 52 cm lang, 5 cm langer dan bij de geboorte. Ook kan ze al oogcontact maken en af en toe naar ons lachen. Maar voornamelijk is het nog slapen en eten, moet ook wel als ze zo door wil blijven groeien. De nachten blijven nog tamelijk zwaar met 4 en soms zelfs 5 voedingen. In de ochtend slaapt ze dan juist vaak wat langer door, zodat ik even de tijd heb om te ontbijten en wat huishoudelijke dingen te doen. Als het lekker weer is gaan we xe2x80x99s middags wandelen na de maaltijd. Pake en beppe zijn ondertussen ook weer op bezoek geweest, dus dat hebben we even op de film vastgelegd:

Famke week 3

Ook nog een paar leuke fotoxe2x80x99tjes:

Groetjes Kim, Justin en Famke

Live beelden :D

Klik op de link, voor de eerste live-beelden!

Famke Swart week 2

Afgelopen woensdag is Famke weer gewogen, door de wijkverpleegkundige: al een dikke 2900 gram! Ze is ook duidelijk weer meer gaan eten (drinken in haar geval).

Verder is ze 'officieel' geregistreerd, tot Justins grote verbazing (ik had het al eerder gehoord), gebeurt dat hier door de kerk... Ze is nu nog dame x, aangezien Famke niet op de officiele lijst met wettelijk, toegestane Deense namen staat. De 'priester' gaat er achteraan, zodat de naam goedgekeurd wordt (wat tegenwoordig niet zo'n probleem is). Echt snel is dat niet nodig, in Denemarken kan je zoon of dochter tot een half jaar naamloos door het leven gaan, als ze maar een cpr (soort sofi) nummer hebben. Maar ja, als we een paspoort willen laten maken, dan is het toch wel handig als haar naam ook officieel geregistreerd is.

Verder gaat het goed, ze eet prima (soms wel wat erg vaak/veel naar haar moeders zin), slaapt behoorlijk wat uren, huilt nauwelijks. Wat helaas niet betekent dat we veel nachtrust krijgen. Ze maakt namelijk behoorlijk wat geluid in haar slaap (ze schraapt vooral haar keel), vooral 's nachts, en deze kersverse moeder wordt wakker van iedere kik die ze geeft, niet erg handig dus. Het zal wel een kwestie van gewenning zijn. Mijn bloeddruk is nu ook vrij stabiel, wat het ook allemaal wat makkelijker maakt.

Dat was weer even een korte update!

Groetjes Kim & Justin

Famke

Het heeft even geduurd, maar we zijn eindelijk thuis. Voor mij (Kim) zijn het twee hele lange weken geweest in het ziekenhuis. De eerste week werd overheersd door bloeddruk meten en (extra) medicijnen toegediend krijgen. Uiteindelijk werd dan toch besloten dat ik zwangerschapsvergiftiging had/ heb en dat het het beste voor iedereen zou zijn als de bevalling zo snel mogelijk ingezet werd. Famke was een week ervoor gescant op 2600 gram, dus zij leek er ook klaar voor. In de nacht van donderdag 2 op vrijdag 3 oktober werd de bevalling met spoed ingezet, aangezien mijn bloeddruk een toch steeds groter gevaar vormde voor mij en Famke. Om 4.28 kwam Famke ter wereld, toen bleek ze toch een stukje kleiner dan verwacht (2385 gram) en had ze een paar uurtjes hulp nodig met ademhalen. Ook is ze flink bijgevoerd in de eerste dagen, zodat ze niet teveel gewicht kwijt zou raken. Voor mij waren het zware dagen, aangezien ik eerste nog onder strenge bewaking aan het infuus moest liggen en Famke nauwelijks kon zien. Vanaf zaterdagmiddag waren we weer met zijn drieen verenigd en konden we er van gaan genieten. In een paar dagen tijd ontwikkelde Famke zich tot een erg dorstige baby met bijna oneindige maag, waardoor ze in een paar dagen tijd alweer over haar geboortegewicht heen was gegroeid. Toen kwam nog het nieuws dat we met de MRSA-bacterie (ook wel ziekenhuisbacterie) besmet waren. Gelukkig had dit niet direct gevolgen voor ons als gezonde mensen, alleen dat we in isolatie werden gezet in het ziekenhuis (niet echt leuk...). Vrijdag een week na de bevalling kwamen dan eindelijk de verlossende woorden: jullie mogen naar huis! Zelden hebben we ons zo gelukkig gevoeld. We proberen nu nog thuis 5 dagen van de MRSA-bacterie af te komen, door een extreme hygiene te handhaven (speciale zeep, extra wassen, neuszalf...); ach ja, dat stelt allemaal niet zoveel meer voor na die twee weken. We zijn dolblij eindelijk met zijn drieen thuis te zijn.

En hier dan natuurlijk een paar foto'tjes van onze dame:

Groetjes Kim, Justin, en Famke :D