Kerst

Zo de kerst zit er weer op. Eerste kerstdag was het feest in Loenen. De voorraad cadeautjes leek weer gegroeid dit jaar. Nu zijn we ook met zijn drietjes, maar de cadeautjes lijken daardoor ook meer dan verdrievoudigd. Ook weer niet te weinig gegeten natuurlijk. En natuurlijk wat leuke foto'tjes gemaakt:

Ook bij de familie Vermonden was er weer een overvloed aan cadeautjes. En niet te vergeten natuurlijk een enorme hoeveelheid toetjes gemaakt door opa Nico (8 verschillende soorten: drie verschillende ijsparfaits, twee verschillende kwarktaarten, flensjes taart, bananenbavarois, chocoladecakejes).

Nog even genieten van een paar dagen Nederland en in het nieuwe jaar rijden we weer terug naar huis. Famke lijkt er nu wat meer aan gewend dat ze overal mee naar toe wordt genomen. Vandaag is ze wel echt verkouden, wat wel erg sneu is. Maar ja, weinig aan te doen. Groetjes Kim, Justin en

Friesland

Afgelopen donderdag zijn we vertrokken naar Friesland. Om 6 uur was Famke wakker voor een voeding, dus daarna zijn we de laatste spullen in gaan pakken en om kwart voor zeven vertrokken. Om kwart voor negen waren we bij de veerboot naar Duitsland en zagen we net de boot vertrekken. Wat wel betekende dat we als eerste de volgende boot op konden, die een half uur later vertrok. Het voordeel daarvan is, dat je er ook weer als eerste vanaf kan en niet achter een file van vrachtwagens komt te zitten op een eenbaansweg. We hadden het zo geprobeerd te timen dat we op de boot zouden zitten als Famke altijd erg wakker is, en dat kwam ook mooi uit. In de auto viel ze weer zo terug in slaap, tot we in de file kwamen nog net wat voor Bremen. Toen vond ze het niet leuk meer, dus toen zijn we er bij de eerste parkeergelegenheid vanaf gegaan en heeft ze weer even de buik rondgegeten. Vervolgens weer terug de file in. Bij de volgende raststatte hebben we even getankt en een luier verschoond en vervolgens begonnen aan de laatste etappe naar Friesland. Gelukkig loste de file zich kort daarna alweer op en waren we rond 16 uur in Joure, bij de grootouders van Justin. Al met al, viel het reuze mee met Famke op zo'n lange rit. Het geluid en de beweging van de auto zorgt er toch voor dat ze steeds zo weer in slaap valt. Bij pake en beppe aangekomen werden we natuurlijk weer verwend met oranjekoek. Justin had zich alweer helemaal verheugd op twee weken echt Nederlands eten. Maar ook ik werd gelijk verrast, want er stonden ook stoofpeertjes op het menu, een van mijn favorieten :D. Vrijdagavond was het feest van Ruurd en Harriet (oom en tante van Justin), die 25 jaar getrouwd waren. Zo kon de familie in Friesland Famke ook gelijk allemaal bewonderen. Zaterdag zijn we in de loop van de ochtend vertrokken naar Etten-Leur, waar we op wonderbaarlijke wijze binnen twee uurtjes naar toe zijn gereden (hopelijk liggen er niet teveel bekeuringen op de mat als we thuis komen). Hier nog een paar foto'tjes:

Groetjes Kim,

Lachen

Het thema van deze week is lachen! Famke heeft vanaf de eerste weken al regelmatig te lachen, maar nu is het echt heel bewust en enthousiast. Als ze uit de wieg gehaald wordt of wat extra aandacht krijgt of als Justin thuis komt dan breekt een stralende lach door. Echt geweldig! Ook dit hebben we weer vast proberen te leggen:

Famke 2 maanden plus

De beelden zijn wat donker, maar dat kan niet anders in de donkere dagen voor kerstxe2x80xa6 Verder hebben we de huiskamer weer een beetje veranderd, zodat er wat meer plek is voor Famke-dingen. De vitrine kast is verhuisd naar een andere hoek en de dvd-kastjes zijn samengevoegd:

De enorme beer in de box hebben we trouwens gekregen van onze mede-studenten van de Deense les, die afgelopen zaterdag op bezoek zijn geweest. Ik had traditionele Deense xc3xa6bleskiver gemaakt, een echt kerst-hapje. xc3x86bleskiver blijken weinig anders te zijn dan veredelde poffertjes. Ach je, ook lekker. Zondag zijn we nog bij de familie Schippers op bezoek geweest in Hillerxc3xb8d. Zij hebben ongeveer een maand nadat Famke geboren is ook een Nederlandse dochter gekregen genaamd Annika. Annika is al een behoorlijk stuk groter dan Famke. Toch heeft Famke een behoorlijke inhaalslag gemaakt. Vergeleken met de babyxe2x80x99s in mijn mama-groep, is ze heel normaal voor haar leeftijd. De Thaise babyxe2x80x99s in de groep zijn duidelijk sneller, zowel in groei (en vooral haargroei) als ontwikkeling. Dit keer was er ook een Thais jongetje, met evenveel haar als Justin heeft, en het stond ook helemaal overeind, echt geweldig. Ik zal even kijken of ik in januari wat fotoxe2x80x99s kan maken als de andere mamaxe2x80x99s daar geen bezwaar tegen hebben. Famke past nu ook in de draagzak (niet dat ze het leuk vond, maar goed):

 

Groeten Kim, Justin, Famke

Mama-groep

Afgelopen weekend zijn ome Ingmar en tante Lotte op bezoek geweest, het laatste bezoek uit Nederland voor dit jaar. Maar, niet getreurd, over twee weken zijn we alweer in Nederland :D. Famke doet goed haar best, kijk hier maar eens hoe actief ze haar beenspiertjes aan het trainen is:

Famke week 9

Ook de wijkverpleegkundige was gisteren weer erg enthousiast: 4700 gram, 56cm lang. Eigenlijk precies normaal voor een baby van haar leeftijd, dus in haar geval heeft ze de achterstand waar ze mee begonnen is helemaal ingehaald. Die conclusie had ik ook al getrokken tijdens de xe2x80x98mama-groepxe2x80x99 afgelopen dinsdag. In Denemarken is het normaal dat moeders die op verlof zijn in groepjes van ongeveer 6 samenkomen, om gezellig over vieze luiers te kletsen :D. Afgelopen dinsdag begon mijn groepje. Tot mijn verbazing was Famke een van de grootste, weliswaar ook een van oudste, maar voor ik er heen ging vreesde ik dat ze nog wel een van de kleinste zou zijn. Ik ben ook niet de enige buitenlander in mijn groepje: er zijn ook nog twee Thaise mamaxe2x80x99s. Nu is een Thaise vrouw die Deens spreekt met een Juts accent voor mij bijna niet te volgen. Maar het is toch fijn om de ervaringen te horen van andere mensen die ook net moeder zijn geworden.

Verder gaat het allemaal prima (buiten dan dat ze vannacht tot twee keer toe ons bed helemaal had ondergespuugd). We kunnen door het weer niet zo vaak meer naar buiten. Ook durf ik iets minder goed, aangezien ze al twee keer flink begon te huilen in de kinderwagen en je kan haar er dan natuurlijk niet uithalen om even te troosten. Dus ik durf alleen nog maar te gaan als ze goed verzadigd is en lijkt te willen slapen. De ene dag is ze grote delen van de dag klaar wakker en sommige dagen slaapt ze nog veel. Vanuit het raam kunnen we in ieder geval ook nog wel genieten van de invallende winter:

Groetjes Kim, Justin en Famke