Dat was een beetje schrikken zeg. Vrijdag 12 september stond er weer een doktersafspraak op de planning voor de twee dames. Daar werd geconstateerd dat madam een te hoge bloeddruk had en nogal wat vocht vasthield. Plus de urine test was niet helemaal optimaal. Dwz, er was niets mis mee, maar het kon een stuk beter. Dus, per direct naar het ziekenhuis want ze zijn hier als de dood voor zwangerschapsvergiftiging. Daar werden we gelijk geholpen bij de receptie en doorgestuurd naar de jordmor (vroedvrouw) noodafdeling. Daar moest Kim nog een keer in een potje plassen (handig joh die kleine blaas!), nogmaals de bloeddruk gemeten (nog steeds te hoog, dwz een onderdruk van boven de 100) dus Kim op een bedje en de buik bloot. Kreeg ze twee sensoren op de buik die de handslag van minimadam deed weergalmen in het kamertje en een knopje voor Kim die ze in moest drukken op het moment dat ze mevrouw voelde bewegen. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik niet 100% weet waarvoor ze dat deden maar het kwam erop neer dat ze daar weexc3xabn mee kunnen zien. Plus natuurlijk de variatie in hardslag van de kleine. Na dik een half uur, kwam onze jordmor weer aanzetten en nam de resultaten mee om dat te gaan bespreken met een dokter. Dus... maar even wachten zeker... Uurtje later kwam ze weer terug en werd Kim gevraagd wat bloed af te staan voor wat testen. Wij naar de andere kant van het ziekenhuis waar Kim een milliliter of 40 bloed afgaf en weer terug naar de jordmor afdeling. Na weer wat langer wachten word Kim mee te komen naar een ander kamertje. Ze wouden graag weten hoe groot (of hoe klein) de baby was dus maar weer een echo. En wat zagen we tot onze verbazing? Madam lag gezellig met het hoofdje in de lanceerpositie! Dus toch gedraaid. Na een paar metingen weer terug naar ons gezellige wachthokje waar de jordmor na wat wachten (niet vergeten, volgende keer wel een leesboek meenemen) ons mededeelde dat ook de bloedmonsters er prima uitzagen en dat er dus niets aan de hand was. Wel is de bloeddruk te hoog dus moeten we dat extra in de gaten houden. Letten op wat we eten, niet al te druk maken en lekker thuis zitten. Maandag moet ze weer naar de dokter voor een extra bloeddruk test en als die weer te hoog is zullen we het nog een keer moeten doorgaan...
We kunnen nu overigens ook merken dat het wat kouder word. Het weer is nog steeds toppie maar het komt 'smiddags niet veel meer boven de 15 graden uit en 'snachts nog wel eens onder de tien. Dus dacht Kim, zal ik de kas maar weer eens oogsten:
(zoals jullie zien is er niets beter voor Kim dan haar loslaten in de tuin) Heerlijk ontspannend, de pepertjes, tomaatjes en paprikas van de planten pluken. Er zijn zelfs twee paprikas die druk bezig waren met rood worden. Plus een van de witte paprikas die we gezet hadden is ondertussen oranje geworden. Dat hadden we helemaal niet verwacht. Het meest succesvolle van dit jaar is denk ik de peperstruik samen met de pompoen. We hebben op het werk best veel mensen blij gemaakt met een pompoen en een aantal pepers. We hebben zeker 80 pepers van de stuik kunnen oogsten en we hebben nog steeds 3 grote pompoen liggen. Van een collega van Justin hebben we een klein pepertje gekregen die eruitzit alsof het een minipaprika is (diameter is ongeveer 2 cm): 
De beloeling is natuurlijk dat we de pitjes bewaren voor volgend jaar om te kijken of we wat variatie kunnen groeien.
Verder hebben we maandag 15 september een belangrijke dag met de deense les. We gaan namelijk een module test doen. Dit betekend een mondeling en een schriftelijke opgave over een drietal onderwerpen. Mochten we daarvoor slagen dan zitten we in de goede richting voor het examen van november/ december. Dus nog even flink blokken in het weekend!
Groeten van Kim en Justin
