Neefje Sebas geboren!

Afgelopen zondag 22 mei om 13.59 uur is mijn neefje Sebas geboren: hij weegt 3830 gram en is 54 cm lang! Deze trotse tante komt zo snel mogelijk haar nieuwe neefje bewonderen. Hopelijk blijven de aswolken een beetje op afstand. Groetjes tante Kim :D.

De laatste dagen Brazilixc3xab

Na een nacht in een hotel vlakbij het vliegveld bij Sao Paolo rijden we met onze huurauto naar het strand (ongeveer 80 km). We moeten eerst de stad door, waar het natuurlijk verschrikkelijk druk is. Er staan allemaal mannetjes op de snelweg spullen te verkopen. Lang leve de GPS, want anders reden we er nu waarschijnllijk nog steeds rond. We zijn blij als we er doorheen zijn en op een tamelijk rustige tolweg komen naar het strand. Het was de bedoeling dat we in het apartement van Otavio (mijn Braziliaanse duik-buddy die ik ken van Curacao)xe2x80x99s oma zouden verblijven. Daar aangekomen blijken we eerst het exacte adres niet te hebben, en vervolgens blijkt in het gebouw waar we moeten zijn niemand iets af te weten van ons verblijf. Gelukkig zijn de Brazilianen ontzettend behulpzaam en worden we uiteindelijk door een Braziliaanse postbode die uitstekend Engels kan naar een goedkoop hotelletje geleid. Daar doet hij ook nog even het woord, want er zijn hier bar weinig mensen die iets anders spreken dan Portugees. Zodus belanden we in hotel Rio in Guaruja. De rest van de dag relaxen we wat, verkennen we de omgeving een beetje en doen wat boodschapjes. Het is hier een stuk minder warm en benauwd dan bij de Iguassu en in de Pantanal; best een verademing. De volgende dag staat Ilhabella op het programma.   Dit eiland ligt ongeveer 200 km van waar we verblijven. Onderweg bewonderen we de subtropische/ atlantische bergbossen met afentoe een stralend wit zandstrand. Met de veerpond gaan we naar het eiland. We rijden (ei)landinwaards tot er een dirt road begint, wat we onze huurauto niet aan durven doen. We lopen verder naar Cachoeira de Toca; een gebied met watervallen en bossen. Het gebiedje wordt prive beheerd, door iemand die weliswaar geen Engels spreekt, maar wel Frans. Daar redden we ons wel weer mee. Een ander ventje leidt ons rond en vertelt (Portugees) waar we veilig kunnen zwemmen en waar het diep/ gevaarlijk is (blijkbaar hebben we het goed begrepen, want we zijn er nog steeds :D). We moeten ons ook even extra insmeren tegen de muggen/ dondervliegjes hier (tja, zie foto, blijkbaar niet genoeg gesmeerd...). We trekken onze zwemkleren aan en gaan genieten van de watervallen. Het is een beetje fris, maar echt een unieke ervaring. Er zijn in totaal ook maar 6 bezoekers, wat het nog specialer maakt. Echt geweldig. Na het zwemmen, praten we nog wat na met de beheerder (in ons beste Frans, verstaan gaat nog wel, maar praten is toch best moeilijk) en laat hij ons proeven van de drank die hij zelf stookt (van suikerriet, dus een soort cachaxc3xa7a), met tig smaakjes. Hij laat ze ons bijna allemaal proeven (wat een lol, alleen Justin moet hem flink remmen, want hij moet ten slotte nog rijden). Hij bereikt ook zijn doel, want we kopen twee flessen (een met gember en de andere met honing). Alweer zoxe2x80x99n supervriendelijke en behulpzame Braziliaan... De volgende dag pakken we onze spullen en is het weer tijd voor een lange, rustige terugreis...

Groetjes juki

Hectisch lang weekend

Afgelopen vrijdag hadden we vrij! St. Bededag, oftewel Grote Biddag. Wij konden een extra dag weekend heel goed gebruiken. We hebben weer keihard gewerkt in de tuin en voornamelijk in de omgeving van de heggen. De bauhaus was zowaar ook open op St. Bededag, dus daar hebben we ook nog wat tuinspullen ingeslagen en een nieuw slot voor de voordeur. Ons slot was namelijk nog met de 'oude' ronde Ruko-sleutels en daar schijnen ondertussen lopers voor in de omloop te zijn; niet erg veilig dus. Zaterdag stond de Ikea op het programma. Voor Famke hebben we een kinderbedje gekocht (1.60m) en toebehoren. Momenteel staat het nieuw matras te luchten, dus het duurt nog eventjes voor ze erin mag gaan slapen. Vervolgens nog even door naar Lyngby voor een nieuw regenpakje voor madam, want op de opvang willen ze ook naar buiten met de kinderen als het regent... Terug naar huis en weer aan de slag in de tuin. Zondagochtend hebben Famke even naar de Mensjes gebracht, zodat zij even met Eveline en Iris kon spelen, terwijl wij een lading tuinafval naar het stort konden brengen. 's Middags voor de regen nog wat gras ingezaaid, op de stukjes waar we klaar zijn met onkruid/ wortels en puin verwijderen. Vervolgens waren we tamelijk gebroken. Maar daar was niet echt tijd voor, want we moesten al op tijd gaan koken voor Jennifer (Canadese collega van ons), Jessica (haar dochter) en Jimmy (haar man), die 's avonds kwamen eten. Gelukkig was het eten super geslaagd en hadden de meiden het ook enorm naar de zin met elkaar. Famke keek eerst een beetje toe wat Jessica aan het uitspoken was en vervolgens begon ze echt mee te spelen en alles na te apen. Aan het einde van de avond zaten ze met zijn tweeen onder de tafel te schaterlachen en te gillen, echt geweldig. En ze gaven elkaar ook een knuffel ter afscheid, echt te schattig. Na een druk weekend en inspecties op het werk in het vooruitzicht dachten we, laten we de bloeddruk nog eens meten. Justin even laag als altijd en ik zowaar ook superlaag (108/78). Drie keer in de week zwemmen begint zijn resultaat op te leveren :D.

Groetjes jukifa

Brazilie 4: Pantanal dag 3/4 en chapadaxe2x80x99s dag 1/2

De volgende dag staan we om kwart voor 5 op voor een bootsafari. Om 5 uur staan we klaar in de muggenwolken (overdag is het best oke met de muggen, maar voor en na zonsopgang is het een hel). Dit keer heeft Max zich verslapen. Tegen half zes zitten we dan toch in de boot en varen we stroomafwaarts, waar we mooi uitzicht hebben op de zonsopkomst. De vogels worden allemaal luidruchtig wakker en gaan op zoek naar hun ontbijt. Na ons eigen ontbijt gaan we voor de tweede keer de rivier op, dit keer stroomopwaarts. We zien een aantal keer een toekan en ook wat ijsvogels. Vervolgens vermaken we ons in het zwembad. De siesta slaan we dit keer over en we gaan badend in het zwetend pingpongen en tafelvoetballen. Tegen 16 uur gaan we de rivier weer op, voor een laatste boottocht. De bootman heeft wat stukken vis bij voor de kaaimannen en havikken. Voor ons is het echt een hele aparte ervaring. Hij fluit naar de havikken en die komen dan aansuizen uit de bomen. Hij lokt de kaaimannen door een beetje op het water te slaan met een stok met vis eraan. Max haalt even een poot en staart uit het water, zodat we hem ook aan kunnen raken. Heel apart, en toch wel een beetje eng, zo in ons minibootje met een enorme kaaiman ernaast.   De volgende ochtend gaan we vissen met bamboehengels! Mijn eerste keer vissen met hengel (natuurlijk gevoeg gevist in stadsvijvers met een net, maar dat is toch anders). Als aas gaat er een stukje vlees aan de haak. Ze bijten flink, maar het duurt een poosje voor we door hebben hoe we ze dan ook uit het water kunnen krijgen. Uiteindelijk lukt het mij dan ook. Met zijn drieen vangen we acht vissen. Bij de lunch krijgen we onze eigen vissen geserveerd (gepaneerd en gefrituurd): ze smaken heerlijk. Na de lunch vertrekken we naar de Chapada dos Guimarxc3xa3es. In Cuiba wisselen van chauffeur. Dan rijden we door naar het Nationaal Park van de chapadaxe2x80x99s om naar de bruidsluier te kijken, een mooie waterval. De omgeving bestaat uit rode rotsen en bossen. De rotsen doen wat denken aan de Bryce Canyon. Daarna gaan we door naar het hotel in het stadje Chapada met weer wat meer luxe. We eten in het centrum: rijst, groenteprutje, gebakken banaantjes (standaard maaltijd in Brazilie), dit keer met overheerlijk vlees van de gril. En met Hieneken bier :D. Normaal niet zoxe2x80x99n fan van, maar toch een stuk lekkerder dan de gemiddelde Braziliaanse pis-biertjes. Max was na twee Heineken-biertjes ook al behoorlijk van de kaart. De volgende dag hebben we een chauffeur, een gids en een tolk (onze welsprekende Max). We verkennen de chapadaxe2x80x99s met veel watervallen en in de eerste uren van de dag ook heel erg veel wolken. We hebben op het middelpunt van Midden-Amerika gestaan. Ook hebben we nog een ara gezien. We bezoeken ook een natuurpark wat beheerd wordt door een erg vriendelijke local die daar zijn huisje op het terrein heeft en allerlei tropische dingen kweekt (ananas, banaan, citrusvruchten, medicinale planten). Helaas voor hem gaan de apen met bijna al het lekkers ervandoor, voor hij het kan eten. We krijgen een kopje thee van hem, gemaakt van coca-bladeren (hij kwam net terug uit Colombia...). We lunchen weer in het stadje Chapada, een prima buffet, wat weer per kilo(gram) wordt afgerekend (dat zien we hier veel). xe2x80x99s Middags worden we weer naar het vliegveld gebracht in Cuiba voor de volgende turbulente vluchten naar Sao Paulo.

Groetjes juki

Brazilie 3: Pantanal dag 1/2

Na onze landing op Cuiba stonden de gids en chauffeur al op ons te wachten (na een paar dagen in de pantanal komen we er wel achter dat een rijbewijs en auto niet echt vanzelfsprekend is en daarom de gidsen hier dan ook niet zelf rijden). Klaar voor een bumpy ride :D. Eerste stuk van de weg is nog verhard met enorme gaten in de weg. Het wordt al snel donker. We stoppen nog even in Pocone, waar onze gids zijn spullen nog op moet halen. We krijgen zo ook een indruk van de over het algemeen extreem armoedige omstandigheden hier: een deel van de mensen leeft zelfs in tentenkampen. Veel mensen gaan in de pantenal vissen en daarvoor lopen/ fietsen ze vaak tientallen kilometers over de dirt road. Veel mensen doen dat xe2x80x99s avonds als ze klaar zijn met hun normale werk op onder andere de boerderijen (als ze al werk hebben). Daarna komen we bij de echte dirt road, nog ongeveer 45 km te gaan, naar onze pousada. Het is dan ook best spannend, want de chauffeur heeft er flink de sokken in en schiet van de ene kant van de weg naar de andere kant om de grootste gaten te ontwijken. Onderweg zien we al een slang, krab, vos, konijntjes, vogels, een hagedis en een miereneter! Rond 20 uur komen we aan in een drukkende hitte met wolken muggen. Het diner wordt gelukkig geserveerd in een ruimte waar het ongedierte buiten wordt gehouden en de kamer blijft ook redelijk ongedierte-vrij zolang de airco en ventilator aanblijft. Het eten op de pousada is veel beter dan in het hotel bij de Iguassu watervallen, ondanks dat we hier in de middle of nowhere zitten. De eerste dag in de Pantanal maken we xe2x80x99s ochtends een wandeling met onze gids Max, die ons niet altijd begrijpt, maar wel veel weet van de omgeving en de beesten die we zien. Er zijn extreem veel vogels en verschillende vogelsoorten in de pantanal. De pantanal is een wetland-gebied wat altijd voor een deel onder water staat. Rond december is het het natst en is toerisme zo goed als onmogelijk. In april is het water zover gezakt dat het meeste allemaal weer bereikbaar is (weliswaar met natte voeten :). In augustus staat er veel meer droog en vieren de insekten pas echt hoogtij in al het stilstaande water. Max vindt het in augustus het mooist, want dan staan ook de grote bomen in bloei en dat moet een prachtig gezicht zijn. Midden overdag wordt hier siesta gehouden, want dan is de hitte niet te harden. De eerste dag maken we hier dan ook dankbaar gebruik van en vallen in slaap na de lunch. We zetten Justins mobiel als wekker, want om half vier gaan we een ritje ter paard maken. De wekker gaat niet af en tegen 4 uur wordt er op onze deur geklopt. Oeps, een beetje verslapen. We trekken snel onze kleren aan, zonnebrand op, muggenspray op en gaan met die banaan. Met de paarden banjeren we dwars door de moerassen tot de zon ondergaat. Erg uniek. Na het diner staat er nog een nachtelijke tocht per truck op het programma. We zien kaaimannen, konijntjes, herten, margay (een katachtige), tapir, kikkers, belladonna (nachtbloeiende lelie) en elkaar ;).

Groetjes juki

Druk

Pfff, vakantie is heerlijk, maar in het voorjaar twee weken weg is ook weer niet ideaal met een tuin van 800 m2. De helft van de moestuin en kas heb ik weer op orde. Nu zijn we keihard aan het werk met de delen waar de oude heg stond, en waar we plotseling een stuk grond met extreem veel onkruid en wortels erbij hebben gekregen. We weten nog steeds niet zeker wat we er mee aan moeten (inzaaien met gras, houtsnippers erop...). Het enige zekere is dat we het op moeten knappen. Vorig weekend was ook gelijk weer goedgevuld. Op vrijdag had Justin een feestje, zaterdag hebben we afscheid genomen van de zoveelste Nederlanders die terugverhuizen naar Nederland na hun avontuur in Denemarken. Zondag is Justin nog gaan voetballen en ben ik met Famke naar het zwembad geweest en 's middags nog gebarbequed bij de Mensjes (beetje fris in de wind daar boven op de berg). Deze vrijdag hebben we weer eens geklaverjast met Ron en Jacqueline. Zaterdag wilde we gaan beginnen met Famke zindelijk maken, maar na een paar uur zonder luier, raakte ze totaal in paniek. Ze had flink gedronken, dus haar blaas was vol, vervolgens liet ze het lopen, maar zodra ze het voelde, hield ze op met plassen. Dan kreeg ze weer een schone broek, maar wilde vervolgens nog steeds niet op het potje plassen en uitgeplast was ze nog steeds niet, dus na 5 schonen broeken (binnen 10 minuten), een hoop gepraat bij het potje en een extreem overstuur meisje heeft ze weer een luier aangekregen. 's Middags bleek ook dat ze een beetje diarree had en wat misselijk was, dus niet echt het moment om door te gaan met leren. Maar goed, ze snapt nu heel goed wat de bedoeling is en dat er een beloning staat te wachten voor als het wel lukt. Maar voorlopig gaan we er even geen druk achter zetten. Eerst maar eens op zoek naar een nieuw bed :D. We hadden namelijk haar bedje afgelopen week omgebouwd, zodat ze er zelf in en uit kon. Echter de bedrand was niet bijster hoog en toen viel ze er na een paar nachten uit. Toch het bed maar weer teruggebouwd naar hoe het was, en nu op zoek naar een kinderbed met rand.

Naast de tuin hadden we nog een 'projectje'  erbij vorig weekend. We hadden namelijk een trampoline meegenomen uit Nederland (die had Famke voor haar vorige verjaardag gekregen van opa en oma). Dat was een behoorlijk karwei om op te zetten, maar nu is ze er dan ook erg blij mee. Groetjes jukifa

Brazilie 2: Foz do Iguassu

Na een lange reis kwamen we dan toch eindelijk aan in Foz do Iguassu. Transfer was niet te bekennen, ondanks dat ik wel de contactpersoon had gebeld dat we een vlucht later zouden komen. Geen punt, dan nemen we wel een taxi. Nog twee andere toeristen moeten naar hetzelfde hotel, dus dat komt mooi uit. Het hotel is ook maar 3 km van het vliegveld. Er aangekomen plof ik gelijk op het bed, maar Justin heeft er zin in, dus binnen no time gaan we het terrein rondom het hotel verkennen. Het is erg mooi gelegen, met de jungle als achtertuin.  We volgen het paadje tot we uitzicht krijgen op de rivier. We zien al gelijk veel vlinders en een aantal kolibries. Ook de eerste muggen komen lekker aan ons snuffelen. Na onze wandeling duiken we in het zwembad. We eten in het hotel, waar een enigszins matig buffet wordt geserveerd (de Biogen-kok, mag hier wel even wat lessen komen geven). Daarna duiken we ons bed in. Erg fijn om in een bed te slapen, na de lange reis.

De volgende dag staan we om 8 uur klaar voor onze excursie naar de watervallen. Om half negen is er nog niemand te bekennen die ons mee wil nemen... Weer bellen met onze contactpersonen. Die weten van niets... Uiteindelijk belt de persoon die we dan blijkbaar hadden moeten hebben. Die heeft blijkbaar de dag ervoor de hele dag geprobeerd te bellen, maar ja, toen waren we er nog niet; uit wandelen/ zwemmen/ eten/ slapen... Blijkt dat onze excursie pas om 14 u start. Ik natuurlijk een beetje over de rooie, want dan vlieg je de halve wereld rond om die watervallen te zien, en dan moet je daar maar een beetje gaan zitten wachten. Na wat discussie gaan we dan maar naar een vogelpark op zeer korte afstand van het hotel. Is ook erg leuk. Vervolgens nemen we de bus naar het stadje Foz do Iguassu, waar we wat water inslaan en lunchen. Lunch is een buffet, waar je uiteindelijk je bord laat wegen en dan betaald voor het aantal grammen dat je eet. Prima lunch. Terug naar de bus en het hotel, waar we mooi op tijd zijn voor onze excursie. Onze gids heet Netto en spreekt prima Engels. Dan kunnen we eindelijk onze eerste blik werpen op de watervallen. Allemachtig, wat een hoop water. We denken het dan wel gezien te hebben, maar Netto zegt dat als we het pad volgen, dat het dan alleen maar mooier, groter en nog meer water wordt. En hij heeft gelijk, we hadden nog niet de helft gezien van wat er te zien viel.

De volgende dag gaan we naar de Argentijnse kant van de watervallen. Allereerst met een treintje naar de "Keel van de Duivel". Daar sta je letterlijk zo ongeveer boven op een van de grootste delen van de watervallen. Je wordt er natuurlijk ook zeiknat. Het is een erg intense belevenis om daar te staan. We maken ook nog wat andere wandelingen aan de Argentijnse kant met 'nog meer watervallen'. Het houdt gewoon niet op. In Brazilie zet Netto ons af bij de Itaipu dam (http://www.itaipu.gov.br/en/energy-home). Dit is de grootste dam ter wereld. Het produceert 94% van alle energie die verbruikt wordt in Paraguay en ongeveer 20% van Brazilie. Alles is 50/50 verdeeld tussen beide landen. Zo zijn er bijvoorbeeld 1500 Paraguaanse medewerkers en 1500 Braziliaanse. Alles draait om duurzaamheid, gelijkheid en ecologie. Na ons bezoek aan de dam, nemen we de bus terug naar het centrum en stappen daar over op de bus naar het hotel (kost wel 2 real per persoon, voor ongeveer 40 km! real is ongeveer gelijk aan de oude gulden).

De volgende dag vertrekken we vroeg naar het vliegveld voor onze volgende etappe.

Groetjes Jukifa :D