Afgelopen vrijdag vertrokken mijn zus en ik naar Istanbul. Donderdags was ik al naar een hotelletje in Kopenhagen gegaan, want mijn vliegtuig ging al om 6 uur xe2x80x99s ochtends naar Amsterdam. Vanaf Amsterdam samen met mijn zus naar Istanbul gevlogen. Door een grote stoelendans in het vliegtuig konden we toch nog naast elkaar zitten in het vliegtuig. Aangekomen op het vliegveld bleek onze beloofde transfer niet op te komen dagen. Natuurlijk is er altijd wel een ander mannetje bereid wat voor je te xe2x80x98regelenxe2x80x99. Zodus kwamen we toch wel op onze bestemming. In tegenstelling tot alle reviews van het hotel, bleken we een super de luxe kamer, of eigenlijk twee kamers met een mooie badkamer te hebben. Het hotel lag op loopafstand van de meeste toeristische attracties. xe2x80x99s Avonds lekker uiteten, met als voorgerecht echte Turkse humus met een soort tapas. Daarna vrij snel gaan slapen, het was een aardig lange dag geweest, met om 3 uur opstaan. Zaterdagochtend na het ontbijt op naar het Topkapi paleis, ongeveer 10 minuutjes lopen vanaf ons hotel. Erg groot paleis met mooie uitzichten over het aziatische deel van de stad. 
Vervolgens doorgelopen naar de blauwe moskee, onderwijl proberen alle opdringerige Turkse mannetjes te ontwijken. Op weg naar de xe2x80x98toeristeningangxe2x80x99 van de moskee valt Tina van een trapxe2x80xa6 Haar enkel deed verschrikkelijk pijn. Ik op zoek naar een EHBO-post, maar die is natuurlijk niet te vinden. Uiteindelijk wel het adresje gekregen van een hospitaaltje in de buurt. Met een andere toerist Tina naar een taxi geholpen en op naar dat hospitaal. Bij het zien van een buitenlander, komen ze gelijk met een rolstoel aan en lijkt ze ook acuut voorrang te hebben op alle Turken. Er wordt helaas bar weinig Engels gesproken. Het enige wat een van de mannetjes kon zeggen was xe2x80x98moneyxe2x80x99. Nadat de dokter even naar haar voet heeft gekeken, wordt ze naar een ander kamertje gereden, om een rxc3xb6ntgenfoto te laten maken. Echter nadat we duidelijk hebben kunnen maken dat ze zwanger is, werden we weer snel terug gereden naar de dokter. Dan maar een verbandje eromheen (nee, de andere voetxe2x80xa6:D). Tina vraagt nog aan de dokter, is it broken? Dokter antwoord: no, not broken, because pregnant. Haha, handig hoor dat je niks kan breken als je zwanger bent. Vervolgens weten ze niet hoe snel ze ons uit de deur moeten krijgen, want de rolstoel is weer nodig voor de volgende patixc3xabnt. We gaan natuurlijk niet weg voordat we Tinaxe2x80x99s paspoort terug hebben gekregen. Oh ja, dan moeten we natuurlijk ook afrekenenxe2x80xa6 Nu zullen we het krijgen, dacht ik al. 7,50 euro, daar doen ze het in Nederland niet voorxe2x80xa6 Oke, veel hebben ze dan ook niet gedaan, maar ik had toch gedacht dat het meer zou kosten. Taxi naar het hotel genomen en verder niet veel meer gedaan die dag. Zondag lijkt het weer ietsje beter te gaan, dus gaan we naar de bosporus om een boottochtje te maken, dat vereist niet zoveel lopen. 
Vervolgens nog wat gedronken en doorgelopen naar de ondergrondse Yerebatan Cisterne met de hoofden van Medusa: erg indrukwekkend. 
Tina is ondertussen aardig uitgeput van de inspanning, dus we gaan terug naar het hotel. xe2x80x99s Avonds krijgt ze ook nog last van haar buikxe2x80xa6 Vast iets gegeten waar ze niet tegen kon. Maandag heeft Tina niet zoveel puf meer om nog wat te doen, dus ik ga zelf nog even de stad in. Ik wilde toch de Blauwe moskee nog wel even van de binnenkant zien. 
Tegen de middag is het alweer tijd om terug te gaan naar het vliegveld. De terugreis verloopt soepel en ik ben blij om Famke (en Justin :D) weer in mijn armen te kunnen sluiten (zij lijkt er weinig van onder de indruk, ze had zich prima vermaakt met alleen haitie). Het was niet helemaal zoals we gehoopt hadden, maar toch fijn om even een paar dagen met mijn zus op stap te zijn.
Groetjes Kim, Justin en Famke
