Na een lange reis kwamen we dan toch eindelijk aan in Foz do Iguassu. Transfer was niet te bekennen, ondanks dat ik wel de contactpersoon had gebeld dat we een vlucht later zouden komen. Geen punt, dan nemen we wel een taxi. Nog twee andere toeristen moeten naar hetzelfde hotel, dus dat komt mooi uit. Het hotel is ook maar 3 km van het vliegveld. Er aangekomen plof ik gelijk op het bed, maar Justin heeft er zin in, dus binnen no time gaan we het terrein rondom het hotel verkennen. Het is erg mooi gelegen, met de jungle als achtertuin.
We volgen het paadje tot we uitzicht krijgen op de rivier. We zien al gelijk veel vlinders en een aantal kolibries. Ook de eerste muggen komen lekker aan ons snuffelen. Na onze wandeling duiken we in het zwembad. We eten in het hotel, waar een enigszins matig buffet wordt geserveerd (de Biogen-kok, mag hier wel even wat lessen komen geven). Daarna duiken we ons bed in. Erg fijn om in een bed te slapen, na de lange reis.
De volgende dag staan we om 8 uur klaar voor onze excursie naar de watervallen. Om half negen is er nog niemand te bekennen die ons mee wil nemen... Weer bellen met onze contactpersonen. Die weten van niets... Uiteindelijk belt de persoon die we dan blijkbaar hadden moeten hebben. Die heeft blijkbaar de dag ervoor de hele dag geprobeerd te bellen, maar ja, toen waren we er nog niet; uit wandelen/ zwemmen/ eten/ slapen... Blijkt dat onze excursie pas om 14 u start. Ik natuurlijk een beetje over de rooie, want dan vlieg je de halve wereld rond om die watervallen te zien, en dan moet je daar maar een beetje gaan zitten wachten. Na wat discussie gaan we dan maar naar een vogelpark op zeer korte afstand van het hotel. Is ook erg leuk. Vervolgens nemen we de bus naar het stadje Foz do Iguassu, waar we wat water inslaan en lunchen. Lunch is een buffet, waar je uiteindelijk je bord laat wegen en dan betaald voor het aantal grammen dat je eet. Prima lunch. 
Terug naar de bus en het hotel, waar we mooi op tijd zijn voor onze excursie. Onze gids heet Netto en spreekt prima Engels. Dan kunnen we eindelijk onze eerste blik werpen op de watervallen. Allemachtig, wat een hoop water. We denken het dan wel gezien te hebben, maar Netto zegt dat als we het pad volgen, dat het dan alleen maar mooier, groter en nog meer water wordt. En hij heeft gelijk, we hadden nog niet de helft gezien van wat er te zien viel.
De volgende dag gaan we naar de Argentijnse kant van de watervallen. Allereerst met een treintje naar de "Keel van de Duivel". Daar sta je letterlijk zo ongeveer boven op een van de grootste delen van de watervallen. Je wordt er natuurlijk ook zeiknat. Het is een erg intense belevenis om daar te staan. We maken ook nog wat andere wandelingen aan de Argentijnse kant met 'nog meer watervallen'. Het houdt gewoon niet op. 
In Brazilie zet Netto ons af bij de Itaipu dam (http://www.itaipu.gov.br/en/energy-home). Dit is de grootste dam ter wereld. Het produceert 94% van alle energie die verbruikt wordt in Paraguay en ongeveer 20% van Brazilie. Alles is 50/50 verdeeld tussen beide landen. Zo zijn er bijvoorbeeld 1500 Paraguaanse medewerkers en 1500 Braziliaanse. Alles draait om duurzaamheid, gelijkheid en ecologie. Na ons bezoek aan de dam, nemen we de bus terug naar het centrum en stappen daar over op de bus naar het hotel (kost wel 2 real per persoon, voor ongeveer 40 km! real is ongeveer gelijk aan de oude gulden).
De volgende dag vertrekken we vroeg naar het vliegveld voor onze volgende etappe.
Groetjes Jukifa :D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten