Vuurdoop

Zo, en toen waren we gewend aan 2 kinderen... Even rustig wennen, zat er niet meer in. Famke was ziek sinds vorige week zondag, en niet zo’n beetje ook. Flinke koorts de eerste dagen en algehele misere. Justin is dinsdag en donderdag thuisgeweest, de andere dagen zijn we met zijn drietjes geweest. Gelukkig was Kasper erg gemakkelijk en had ik dus veel tijd voor Famke. Dit weekend was Famke weer redelijk hersteld en werd Justin ziek. Wat een feest. Nu een dikke week later heeft Famke nog steeds niet helemaal de hoeveelheid energie van voorheen en is nog erg veeleisend. Natuurlijk nu ook gewend aan zoveel aandacht en tv-kijken, dat wordt weer even afkicken. Dus ik dacht dat het een goed idee was om haar vandaag weer naar de opvang te brengen, zodat ze weer in haar oude routine kan komen. Maar helaas, daar stonden we voor een gesloten deur... Feest, paasvakantie... En om haar nu naar de noodopvang te brengen op een totaal vreemde plek leek me nu ook weer geen goed idee. Dus nu zit ze nog een week thuis. Alles leuk en aardig, maar ik raak ondertussen aardig opgesleten. Ach ja, ook dat went geloof ik, hoeveel rust heeft een mens zoal nodig? Nu maar hopen dat Kasper en ik de dans ontspringen wat betreft het virus, want dat kunnen we er niet echt bij gebruiken.

Groetjes Kim

Famke weer wat beter:

Dikkie Dik app op de i-phone, weer een beetje home-entertainment, erg vermakelijk en de kosten wel waard voor een zieke peuter:

Zondagproductie aan tekeningen/ verven