Donderdag 25 november was de grote dag: promoveren. Mijn vader was nog zenuwachtiger dan ik. Ik was wel zenuwachtig, maar toch niet zo erg als ik van te voren gedacht had. In de eerste plaats was het al spannend of iedereen op tijd in Nijmegen zou kunnen zijn, door de ochtendspits heen, maar gelukkig was bijna iedereen er al rond een uur of 10. Eerst met de pedel (het mannetje met de ' stok') even door de procedure heen gelopen. Blijkbaar had ik daar mijn aandacht toch niet helemaal bij, want tijdens de ceremonie moest ik alsnog afentoe geholpen worden waar ik nu weer werd geacht te staan. Maar goed, daar gaat het gelukkig niet om. Als iedereen op zijn plek staat, wordt de ceremonie geopend met een gebed in het Latijn. Vervolgens mag iedereen gaan zitten, muv ondergetekende, die mooi een uur mag blijven staan op haar gloednieuwe schoenen. Dan begint het 'lekenpraatje'. Tijdens de presentatie was ik heel rustig, en kwam ik vrij gemakkelijk uit mijn woorden. Na 10 minuten begon de 'ondervraging' door de grijze/ kale heren. Dat begon nu niet bepaald lekker. Ik had heel veel moeite met de eerste vraag en in de loop van de tijd kwamen nog wel wat vragen voorbij waar ik het moeilijk had om een antwoord op te vinden. Maar goed, na een paar keer op mijn horloge te hebben gekeken kwam na een uur dan toch de verlossende woorden: ' hora est'. Vervolgens gingen de 'heren' in conclaaf, na een klein kwartiertje kwamen ze terug, en gelukkig: ' witte rook' :D. Dr. Kim werd geboren.
Groetjes Dr. Kim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten